Meditatie Juni 2018

geplaatst in: meditaties | 0

Biechten geeft lucht

‘En velen van hen, die gelovig geworden waren, kwamen hun schuld
belijden en uitspreken wat zij bedreven hadden.’
Handelingen 19 vers 18 NBG

Met een groep Baptistenvoorgangers hebben we de afgelopen tijd een boekje bestudeerd en besproken van Dietrich Bonhoeffer; Gemeinsames Leben. In het laatste hoofdstuk spreekt deze protestantse theoloog over biecht en avondmaal. Dat roept bij ons als protestanten al snel vragen op omdat we denken dat de biecht rooms-katholiek is. Maar als we de Bijbel lezen dan zien we dat zowel in het Oude Testament als in het Nieuwe Testament, het (op)biechten van zonden iets Bijbels is. Het is dan ook eigenlijk best vreemd dat we als protestantse kerken er zo weinig aandacht voor hebben. Opvallend is dat dit op het zendingsveld wel veel gebeurt. Veel zendingsorganisaties hebben als eis dat je een vertrouwelijke gesprekspartner hebt met wie je bidt, bijbel leest en ook over je zonden spreekt (biecht). Ik weet bijna zeker dat er heel wat van u als ze dit lezen wat schuw worden. Moet dat nu echt?

Dat is een goede vraag. Moet dat nu, biechten? We hebben er allemaal moeite mee. Kijk maar naar de kinderen. ‘Wie heeft dat kapot gemaakt? Wie heeft er aan de taart gezeten?’ De eerste reactie is ontkennen. Maar ook als volwassenen. Hoe moeilijk is het om tegen de ander te zeggen dat je het verkeerd gedaan hebt en om vergeving te vragen? Hoe moeilijk is het als we over zonden spreken in de kerk of op de kring, om toe te geven (biechten) dat jij het ook moeilijk hebt met…? Hoe moeilijk vinden we het soms niet om tegenover onze echtgeno(o)t(e) te spreken over onze zonden?

We zien vanaf de eerste zonde, dat de zonde bedekt is met schaamte. Wat doen Adam en Eva nadat ze van de vrucht gegeten hebben? Ze verstoppen zich en als God later toch met ze spreekt is het de schuld van de ander (ik noem dit vaak ons Adam en Eva syndroom). Zonde voelt zich goed bij schaamte en isolement. Zonde wil ons isoleren,
want zolang de zonde geïsoleerd is, hoeft de zonde niet te stoppen en kan de zonde doorgaan. Maar waar de zonde geopenbaard wordt, daar wordt de zonde doorbroken en ontstaat bevrijding en vergeving. Dan vindt er heiliging plaats.

Dat is geen theorie, maar praktijk. Als een kind toegeeft wat het gedaan heeft kun je erover spreken, kun je vergeven en veranderen. Zo ook met volwassenen. Waar gebiecht wordt ontstaat bevrijding, vergeving en verandering. Ik heb dit gezien en meegemaakt rondom ziekenzalving waar de vraag gesteld wordt of er nog zonden beleden moeten worden. Ik merk dit in gesprekken met mensen.

Als de mensen tot geloof komen in Efeze belijden ze hun zonden. Ze breken met hun zonden en zien daardoor de grote kracht van de Heer. Zo bid ik dat de grote kracht van de Heer ook bij ons zichtbaar mag worden doordat we breken met zonden in ons leven en het elkaar opbiechten om zo uit de gevangenschap van de zonde te komen. Ik bid dat je iemand mag hebben die je vertrouwt en waarmee je eerlijk kunt spreken over wat er mis gaat in jouw leven. En natuurlijk zijn wij ook als raad beschikbaar als jij
je hart wilt luchten (biechten). Want dat geef lucht.

Afgelopen maand waren we met dezelfde groep voorgangers in de Martinikerk in Groningen, waar de voorganger eens per week beschikbaar is voor iedereen die wil biechten. En er komen zomaar mensen van de straat om bij hem te biechten over wat er mis gaat in hun leven. Want als we het uitspreken naar elkaar en naar God, zal God dat zegenen en ons de
kracht van de Heilige Geest geven om te veranderen.

Shalom Fritz Kaiser